Wspomnienia

Witam

    I już prawie po świętach. Siedzę na kanapie, w TV jest jakiś film, a ja odpoczywam i wsłuchuję się w ciszę.
    W tym roku na Wigilii było piętnaście osób. Dużo? Dużo, ale nie było dwóch najważniejszych dla nas osób. Nie było mojej Mamy i mojej Siostry. Były w naszych myślach i w naszych sercach. Ale to mało.
    Stwierdzenie, że tak naprawdę docenia się ludzi po ich odejściu jest bardzo prawdziwe. Gdy są, to po prostu są. Zawsze byli i zawsze będą, więc nie mówi się im jak bardzo są nam bliscy.
Zauważyłyście, że słowo kocham tak naprawdę używamy w trzech przypadkach. Gdy same jesteśmy dziećmi, w dorosłym życiu gdy mamy chłopaka, a potem gdy mamy dzieci.  A na przykład siostrze, czy bierzemy siostrę za rękę i mówimy jej - kocham cię. Albo dzieciom naszego rodzeństwa. A rodzicom? Czy my dorosłe kobiety mówimy naszym starszym rodzicom jak bardzo są dla nas ważni, jak bardzo ich kochamy. Jako dorośli ludzie bardzo rzadko mówimy o miłości. Może się wstydzimy, a może uważamy że nie wypada. Ale to jest błędne myślenie.
    Tak myślę, że i Mama i Siostra wiedziały, jak bardzo je kocham. Ale bardzo żałuję, że tak rzadko im to mówiłam. Teraz już jest za późno, mogę tylko patrzeć w niebo i uśmiechać się do nich.
     Moja Mama malowała obrazy.

       Dobrze, że chociaż to nam pozostało.

     Moja Siostra też miała duszę artystyczną. Miała dużo pomysłów na urządzenie mieszkania, lubiła tworzyć, zmieniać. Nie zdążyła tych swoich pomysłów zrealizować. Jakie to wszystko jest głupie.
     Chyba musiałam się wygadać.
Dobranoc, pa.