Żeby nie było, że nic nie robię...

Witam

     No właśnie, żeby nie było. Owszem, nie zaprzeczam, troszkę się ostatnio lenię w robótkach.  Ale to trochę przez to, że rozpoczęłam terapię odchudzającą. Mamy w maju wesele, i wiecie same jak to jest. Szafa otworzona i - ja nie mam co na siebie włożyć - tu fałdka, tam fałdka, tu wystaje, tam się wałuje. Po prostu tragedia.
W Dniu Kobiet byłam z koleżanką  w naszym ratuszu na takim babskim spotkaniu, gdzie było mierzenie ciśnienia, cukru, była wizażystka, ale nie pokażę Wam efektu końcowego, bo sama siebie się wystraszyłam. Było też mierzenie tkanki tłuszczowej, no i okazało się, że mam nadwagę, co zresztą wiedziałam. I nie dawno pani od tego tłuszczu zaprosiła mnie na bezpłatne badania. Wiecie, bezpłatne z przymrużeniem oka. Pojechałam tam z moim M. no i poddaliśmy się trzydniowej kuracji. To znaczy, przez trzy dni na śniadanie i podwieczorek piliśmy koktajl z witaminami, proteinami, błonnikami i diabli wiedzą z czym jeszcze, do tego wypijaliśmy 1 1/2 litra, słownie półtora litra wody z aloesem i z jakąś dziwną herbatką. Mówię dziwną, bo jest pobudzająca. Jak pierwszego dnia ją wypiłam i poszłam z koleżanką na kije, to dostałam takiego przyspieszenia, że koleżanka o mało ducha nie wyzionęła.
Dzisiaj jedziemy na końcowe pomiary, no i pewnie będzie namawianie na dalszą kurację. Ciekawa jestem jaką cenę zaśpiewa, bo na razie to była mała kwota.
Czy czuję po tych trzech dniach poprawę? Czy ja wiem, fakt że nie mam łaknienia na słodycze, bo ten koktajl zaspokaja zapotrzebowanie. Ale właściwie to wszystko sprowadza się do jednego - więcej ruchu, mniej obżarstwa, kolacja o 18.00 i więcej pić wody aby nawodnić organizm. A, i jeszcze jedno, przed posiłkiem dwie szklanki wody i mniej zjadasz, bo żołądek jest wypełniony wodą, a to są puste kalorie. Tylko najgorsze, że się strasznie sikać chce, a wychodząc na miasto...wiecie same...
    Na tym spotkaniu w ratuszu była też pani ze studia fotograficznego i robiła zdjęcia pozowane. Dałam się sfotografować i oto efekt. Co prawda widziałam na aparacie ładniejsze, no ale pani to wybrała. Broszka oczywiście mojej produkcji, no :)

     Wracając do robótek, to właśnie haftuję ptaszorka na torbę. Siostrzeniec jak zobaczył moje torby od razu zamówił dla swojej dziewczyny. No wiecie, rodzinie się nie odmawia, zwłaszcza że to mój chrześniak. No i tak sobie hafcę, chociaż idzie mi to jak krew z nosa. Może to przez pogodę.

Na razie jest oskubany, bez dzioba i nóżek i do tego wymiętoszony. Ale chciałam pokazać, że w ogóle coś robię.
    Uszyłam też powłoczkę na podusię. Otóż kiedyś, dawno dawno temu, w pewnym sklepie kupiłam sweterek za, chyba pięć złotych. Oczywiście miałam go nosić, ale rok przeleżał w szafce, biedaczek nie doczekał się publicznego pokazu. Robiąc porządki znalazłam go i od razu zaświeciła mi się lampka, że może być fajna podusia, no i jest.

Tak wyglądał sweterek, całkiem ciekawy.

Ale jako podusia prezentuje się o wiele lepiej, jak myślicie?

Tu dla towarzystwa przysiadł Edmund.

     A na koniec pokażę, jak ładnie prezentują się tabliczki, które dostałam od Danusi. Wiszą między kuchnią a łazienką. Kiepskie zdjęcie, bo ciężko zrobić, mamy bardzo wąski przedpokój. Ale w oryginale wyglądają super.

I jeszcze Miećka uganiająca się za własnym ogonem. Teraz zmęczona śpi na kanapie, bo przecież spracował się kotek.

No i tym kocim akcentem żegnam się, godzina dość już późna i trza brać się za obiad, oczywiście dietetyczny ;)
Trzymajcie się Kochane i już życzę ciepłego weekendu, pa.