Po wakacyjne zaległości

Witam

     Wróciłam,strasznie długo mnie nie było. Ale wiecie jak to jest. Myślałam, że w czasie wakacji będę miała duuuuużo czasu, a tu co? Guzio! Czasu miałam mniej, zwłaszcza na robótki. Jak już pisałam w innych postach, miałam remont, potem sprzątanie, sterta prasowania. Wyjechałam do taty i tam też robota, robota. Rowery zarosły pajęczyną, więcej pająki na nich jeździły niż my.
     Po miesiącu wróciłam do domu i znowu robota, bo postanowiliśmy jechać nad morze. No i pojechaliśmy do Pobierowa. Byliśmy tam pierwszy raz i już mogę powiedzieć, że bardzo nam się tam podobało. Cisza, spokój, mało ludzi. Tylko niestety dużo chińskiego beleczego było, ale to chyba wszędzie jest. Za to plaża piękna i dużo cudnych miejsc do zwiedzania. Na przykład Trzęsacz

    Mała wioska rybacka, w której w XV wieku postawiono kościół. Stał on dwa kilometry od brzegu morza. Wtedy wydawało się, że jest to bezpieczna odległość, ale w XVIII wieku brzeg przysunął się na niewiele 50 metrów. W 1850 roku pomiędzy klifem a ścianami kościoła pozostało zaledwie 5 metrów. Pierwszy fragment murów runął do Bałtyku w 1901 r.
    Legenda głosi, że rybacy złowili w sieci córkę króla Bałtyku Zielenicę. Zamiast ja oddać ojcu, ksiądz kazał zamknąć ją w podziemiach kościoła, gdzie z braku wody zmarła. Wtedy Bałtyk się rozgniewał i postanowił się zemścić. Dlatego fragment po fragmencie morze zabiera świątynię.
    Byliśmy też w Międzyzdrojach aby zobaczyć aleję gwiazd. Jesteśmy trochę rozczarowani, bo myśleliśmy że jest większa i bardziej okazała. Ale dłonie przykładaliśmy do dłoni gwiazd.

   Posiedziałam przy stole z Krzysztofem Kolbergerem i postałam koło najprzystojniejszego aktora Jana Machulskiego. Muszę przyznać że towarzystwo wyborowe.

    Odwiedziliśmy też muzeum figur woskowych, ale opowieść o tym będzie następnym razem. Bo nie chciałabym Was zanudzić.
     Przez te wszystkie wyjazdy niestety nie miałam czasu aby skończyć pewną pracę. A miałam ją skończyć na 31 sierpnia, na chrzest synka mojego siostrzeńca. Chrzest się odbył a ja siedzę i siedzę nad haftem i jeszcze posiedzę. Oto ile udało mi się zrobić

     Można powiedzieć, że jest to jedna trzecia całości. No cóż, albo za duża praca, albo za duży leń ze mnie.
I właściwie to by było na tyle, mam nadzieję, że następnym razem trochę szybciej tu się pojawię.
    Witam u siebie nowego gościa Lunę Malutką, witam Cię kochana.
    Trzymajcie się cieplutko, bo jakieś chłody nadchodzą. Szkoda, że nie można tego ciepełka zawekować w słoikach, teraz jak by znalazł. Dlatego życzę wszystkim dużo dużo ciepła, pa.