Majowo, książkowo, komunijnie

Witam

     Jak dawno już  nie pisałam.  Ale zaglądałam, podpatrywałam co pięknego robicie i wstyd mi się zrobiło, że ja się lenię. To znaczy nie tak do końca się lenię, bo wykańczam "Hafciarkę", a ona wykańcza mnie :) Do tego przygotowuję haft na prezent ślubny, ale to pokażę jak skończę.
     Na majówkę wyjechaliśmy na łono natury, czyli na wieś. Tylko ta wieś chyba nas nie chciała, bo było zimno, mokro i ciemno.Było tak zimno, że  poprosiłam tatę aby napalił w piecu od centralnego. I dopiero wtedy można było spokojnie posiedzieć. Trochę hafciłam, trochę pichciłam i dużo jadłam. No bo co robić w taką pogodę, ani na spacer, ani na kije. A teraz wszystko wróciło na stare tory, mąż do pracy, synowie do szkoły, ja do swoich prac.
     Na razie nie mam nic nowego do pokazania, ale że jest maj i zaczynają się komunie to chciałabym pokazać jakie zaproszenia robiłam na komunię młodszego syna. Co prawda to było trzy lata temu, ale to był bardzo pamiętny dzień, ponieważ na cztery dni przed komunią dokładnie w dniu dziecka... spaliłam kuchnię.      Syn chciał frytki, więc zaczęłam smażyć, no i tak smażyłam, że po ostatniej partii nie wyłączyłam gazu i olej który był w garnku zapalił się. A ja mądra mamusia zamiast przykryć garnek żeby przydusić ogień, wstawiłam garnek do zlewu. No i wyobrażacie sobie co się stało. Jak buchnęło do góry, to cud nad cudy  że mnie się nic nie stało, że wyszłam z tego bez żadnej ranki. Bo syn uciekł na dwór. Na szczęście ogień sam zgasł, ale kuchnia była do całkowitego remontu. Jak to mąż zobaczył, od razu wyszedł i pojechał do sklepu po farbę, nawet nie dyskutowałam o kolorze. I tak to było z komunią młodszego syna. Ale wyobraźcie sobie, że nikt nie wyszedł aby zobaczyć co się stało, mimo że ludzie byli w mieszkaniach a ja krzyczałam. Jedynie dzieci pytały mnie czy w czymś pomóc, czy wezwać straż.
     Ale ja to mam zawsze jakieś przygody. Bo na komunię starszego syna też miałam przygodę, po prostu pojechałam rodzić, I zamiast siedzieć grzecznie za stołem i się cieszyć gośćmi to ja leżałam w szpitalu z małym przy cycu.
     Po drugiej komunii i przygodzie, rodzina zgodnie stwierdziła, że dobrze że nie mam więcej dzieci. Bo przy  następnych komuniach może bym puściła cały dom z dymem, albo zalała hi hi.
Ale się rozpisałam, a miałam tylko pokazać hafty

     Nie wiem czemu te dwa zdjęcia wkleiły się odwrotnie, jeszcze paru spraw w tym komputerze nie rozkminiam. Co przwda ten pierwszy haft jest nie wykończony, bo to był pierwszy trochę nie udany.. Ten drugi robiłam nitką metalizowaną i powiedziałam, że nigdy więcej. Umęczyłam się jak nigdy, straszne.
     Jeszcze mały powrót do świątecznych ozdób. Otóż moja bratanica, która też prowadzi bloga http://iscprzezzycie.blogspot.com/ pierwszy raz robiła jajka szydełkowe i oczywiście zapomniała o swojej cioci, więc dostała małe... co nieco i tak oto zostałam posiadaczką dwóch jajeczek

     Jak na pierwszy raz to całkiem fajnie jej to wyszło.
     Jeszcze się pochwalę co dostałam do mego ślubnego, abym nie straciła wzroku do końca

     Ta lampeczka przyda mi się też do czytania, bo uwielbiam czytać książki. Od pewnego czasu czytam tylko polskich autorów, a dokładniej mówiąc autorki. Uwielbiam książki Małgorzaty Kalicińskiej, z utęsknieniem czekam na jej kolejne książki, a tu nic nowego. Lubię Katarzynę Michalak i jej "Sklepik z niespodzianką". A teraz znalazłam coś dla nas, robótkowo zakręconych.
     Książka Anny Mulczyńskiej "Powrót na Staromiejską". Czyta się cudnie i tak jak bym czytała o sobie, czyli o każdej z nas.

Dziewczyna w słusznym wieku, po nie udanym małżeństwie wraca do Polski, gdzie chce zrealizować swoje marzenie o sklepie z przydasiami do robótek. Znajdziemy w tej książce rozczarowanie, smutek ale i miłość i dobry humor. Ja na przykład znalazłam wiele praktycznych porad robótkowych, widać, że autorka zna się na rzeczy.

     Gorąco polecam, tylko nie czytajcie przy śniadaniu, bo człowiek nawet nie zauważa ile pochłania kanapek, wiem to z doświadczenia :(
     Dziękuję za wszystkie komentarze i za to że zaglądacie do mnie, dodaje mi to skrzydeł :)
I tym książkowym i skrzydlatym akcentem żegnam się, pa, miłej lektury.